Jak właściwie sklasyfikować stację ładowania pojazdów elektrycznych i dlaczego to takie ważne?
Rynek ładowania pojazdów elektrycznych rozwija się dynamicznie. Za tym tempem musi nadążyć nie tylko technologia, ale też zrozumienie przepisów i obowiązków, jakie ciążą na uczestnikach tego rynku.
Wszystko zaczyna się od jednego – właściwej klasyfikacji stacji ładowania.
Krystian Andrzejewski, ekspert w zakresie elektromobilności, pisze o podziale stacji oraz ryzykach, jakie niesie za sobą błędna klasyfikacja.
To pierwszy z kilku materiałów, w których przybliżymy kluczowe aspekty elektromobilności. W kolejnych przyjrzymy się bliżej uczestnikom rynku: kim są i jakie mają obowiązki.
Rynek ładowania pojazdów elektrycznych rozwija się dynamicznie, a jego struktura obejmuje różnorodne podmioty, których rola i obowiązki zależą od klasyfikacji stacji ładowania.
Infrastrukturę ładowania możemy podzielić na:
- Ogólnodostępne stacje ładowania
- Inne niż ogólnodostępne stacje ładowania (nieogólnodostępne)
- Prywatne punkty ładowania
1. Ogólnodostępna stacja ładowania
Dostępna dla każdego posiadacza pojazdu elektrycznego i hybrydowego na zasadach równoprawnego traktowania. Stacja ma charakter ogólnodostępny, jeżeli eksploatujący ją podmiot nie przewiduje żadnych ograniczeń w dostępie dla użytkowników końcowych, a za jej pomocą świadczona jest usługa ładowania. Urządzenie musi ponadto spełniać wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Energii z dnia 26 czerwca 2019 r. w sprawie wymagań technicznych dla stacji ładowania i punktów ładowania stanowiących element infrastruktury ładowania drogowego transportu publicznego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1316 ze zm., dalej Rozporządzenie w sprawie wymagań technicznych). Między innymi punkty ładowania w takiej stacji muszą być wyposażone w złącza Typu 2 lub złącza Combo 2.
2. Stacja inna niż ogólnodostępna
Pomimo że Ustawa o elektromobilności posługuje się tym pojęciem, nie znajdziemy w niej definicji legalnej stacji innej niż ogólnodostępna. A contrario, stacją inną niż ogólnodostępna będzie stacja, która nie spełnia definicji ogólnodostępnej, ale za jej pomocą świadczona jest usługa ładowania pojazdów elektrycznych. Mogą to być na przykład ładowarki udostępniane wyłącznie dla konkretnej grupy użytkowników (np. hotel umożliwiający korzystanie ze stacji ładowania wyłącznie swoim klientom). Nieogólnodostępną będzie także stacja, która co prawda jest dostępna dla nieograniczonego grona użytkowników, ale nie spełnia standardów określonych w Rozporządzeniu w sprawie wymagań technicznych (inne standardy złącz niż Typ 2 lub Combo 2).
Zarówno w przypadku ogólnodostępnych, jak i nieogólnodostępnych stacji ładowania, urządzenia te muszą spełniać definicję stacji ładowania określoną w art. 2 pkt 27 Ustawy o elektromobilności.
Ze stacją ładowania mamy do czynienia w przypadku urządzeń budowlanych lub wolnostojących obiektów budowlanych, które są wyposażone w:
- co najmniej jeden punkt ładowania o normalnej mocy (≤ 22 kW, z wyłączeniem punktów o mocy ≤ 3,7 kW zainstalowanych w stacjach innych niż ogólnodostępne) lub punkt ładowania o dużej mocy (> 22 kW)
- oprogramowanie wykorzystywane do świadczenia usługi ładowania
- stanowiska postojowe, których liczba odpowiada liczbie punktów ładowania umożliwiających jednoczesne świadczenie tej usługi
- oraz w przypadku gdy stacja ładowania jest podłączona do sieci dystrybucyjnej – instalację prowadzącą od punktu ładowania do przyłącza elektroenergetycznego.
3. Prywatne punkty ładowania
Czyli punkty ładowania umożliwiające ładowanie pojedynczego pojazdu elektrycznego lub hybrydowego zainstalowane w urządzeniach, które nie spełniają normatywnej definicji stacji ładowania lub w stacjach ładowania, które co prawda taką definicję spełniają, ale za ich pomocą nie jest świadczona usługa ładowania (np. prywatne punkty ładowania w garażach budynków mieszkalnych). W takim przypadku nie zachodzi świadczenie usług pomiędzy podmiotami, a stacja jest wykorzystywana wyłącznie na potrzeby prywatne jej właściciela lub podmiotu eksploatującego.
Właściwe sklasyfikowanie stacji ładowania ma ogromne znaczenie
Klasyfikacja stacji ładowania nie jest predefiniowana, a jej charakter każdorazowo określa właściciel stacji ładowania lub podmiot odpowiedzialny za jej budowę i eksploatację. Inwestor może zdecydować, że początkowo stacja ładowania ma charakter nieogólnodostępny, tj. za jej pomocą jest świadczona usługa ładowania na rzecz ograniczonego grona użytkowników (stacja nieogólnodostępna), a następnie rozpocząć świadczenie takiej usługi bez ograniczeń (stacja ogólnodostępna). W rezultacie zmienia się zarówno klasyfikacja stacji, jak i charakter inwestora – z podmiotu eksploatującego stację inną niż ogólnodostępna na operatora ogólnodostępnej stacji ładowania.
Błędne sklasyfikowanie stacji ładowania może wiązać się dla inwestora z ryzykiem nałożenia dotkliwych kar pieniężnych wynikających z niedopełnienia obowiązków ustawowych. Przykładowo eksploatacja stacji ładowania bez przeprowadzania badań technicznych może skutkować nałożeniem na przedsiębiorcę kary pieniężnej w wysokości 20 tys. złotych za każdą stację. Aby zabezpieczyć się przed ryzykiem błędnej klasyfikacji stacji ładowania i uniknąć dotkliwych kar finansowych, inwestorzy planujący rozpoczęcie działalności w tym sektorze, jak i inwestorzy, którzy już w nim operują, powinni w sposób jasny i klarowny określić charakter urządzenia, za pomocą którego będą prowadzić działalność.
